دوستم تعریف می‌کرد مصاحبه‌کننده به حالت یه بازجو که چیزی نمونده مُچ مجرم رو بگیره، ازش پرسیده: بگو ببینم! پیشخوان درسته یا پیشخان؟
دوستم هم یه کاغذ برداشته و هر دو رو نوشته و دیده اولی به چشمش آشناتره پس گفته: نمی‌دونم اما حس می‌کنم اولی به چشم آشناتره…
مصاحبه‌کننده هم سری تکون داده و گفته: متاسفم! دومی درسته!
خب توی همین خاطره چند تا نکته هست برای آن‌هایی که می‌اندیشند!
نکته‌ی اول این که درسته املای کلمات مهمه اما نه املای کلمه‌ای که هنوز بر سر چه‌جوری نوشتنش بین علما اختلافه! یه عده با شکل اول موافقن و یه عده هم با شکل دوم! بگذریم از شکل‌های سوم و چهارم که پیشخوان و پیشخان هم نوشته می‌شه.
نکته‌ی دوم این که مصاحبه‌کننده‌ی محترم! با این سوال دقیقا می‌خواید چه چیزی رو بسنجید؟ درست‌نویسی رو؟ اون هم با این کلمه‌ی بحث‌برانگیز؟ نهایتش اینه کسی که شک داشته باشه دو تا منبع رو چک می‌کنه و از شکل درست کلمه استفاده می‌کنه. پس این سوال نه تنها چالش‌برانگیز نیست بلکه خنده‌داره! بهتر نیست مهارت‌هایی رو بسنجید که با یه سرچ چند ثانیه‌ای به دست نمیاد؟
نکته‌ی سوم این که جواب مصاحبه‌شونده درست‌ترین جواب ممکن بود! اول از همه گفت: نمی‌دونم!… پس این فرد، آدمیه که به چیزی که نمی‌دونه آگاهه و ادعای الکی هم نداره. می‌دونه که نمی‌دونه… و اگر بدونید همین چقدر ارزش داره… مرحله‌ی بعد این که یه جواب خیلی زیرکانه می‌ده و می‌گه: اولی به چشم آشناتره… این دقیقا همون چیزیه که یه یوایکس‌رایتر باید بهش توجه کنه! چی به چشم مخاطب آشناتره؟ توی خیلی از پروداکت‌ها ما عبارت «پیشخوان» رو دیدیم و حالا اگر ادبیات فارسی بیاد و ثابت کنه «پیشخان» درست‌تره، تکلیف چشم و عادت مخاطب چی می‌شه؟ ضمن این که ما داریم از درست و درست‌تر صحبت می‌کنیم و در این حالت، اولویت در یوایکس‌رایتینگ با عادت ذهنی مخاطبه!
نظر شما چیه؟!
صدیقه حسینی – یادداشت‌های یک یوایکس‌رایتر
